Paus vulkan

Poas je vulkan sa 3 kratera smešten u Kostariki. Širom sveta je čuven i kao najsnažnij gejzir na svetu. Sledi logično pitanje da li Paos gejzir ili vulkan?! Zapravo, i jedno i drugo je tačan odgovor. Jedna od poslednjih etapa u evoluciji jednog aktivnog vulkana jeste period kada se on ponaša kao gejzir. Naučnici smatraju da taj trenutak zapravo predstavlja „početak kraja“ životnog veka  vulkana, odnosno početak perioda njegovog gašenja. Kako voda prodire duboku u zemljinu koru ona dolazi u kontakt sa izvorom toplote vulkana u vidu vruće stene koja se polako gasi i kao posledica tog kontakta vulkan izbacuje erupcije vodene pare slične onima koje viđamo kod klasičnih gejzira. Tokom jednog takvog sleda događaja  1910. godine vulkan Poas je izbacio stub vrele vode i pare do visine od oko 6,4 km postavivši apsolutni rekored u erupciji gejzira. Kasnije tokom istorije erupcije visine od 300 i više metara neretko su parale nebo iznam vulkana.

Inače Poas je vulkan sa 4 krateera od kojih su 2 odavno neaktivna. Jedan od njijh popunjen je živopisnim jezerom dok drugi prekriva patujastom šumom koja je neprekidno pod velom oblaka. Lokalne orideje i neobična biljka poznata pd nadimkom „kišobran siromaha“ kao i retke vrste ptica iz roda slavuja i crvendaća pravo su prirodno boatstvo Kostarike.

Najniži krater već deluje kao pravi vulkanski reljef. Prizor sličan površini Meseca proteže se kraterom dubine 300 m i prešnika preko 1,5 km. Dno je prekrivenom vrućim blatnim jezerom koje se dimu i ključa a oko njega se prostire crno tlo nastalo slaganjem pepela prošarano grumenjem lave. U posednjih par godina krater se sve manje ponaša kao vulkan a sve više kao gejzir sa sve kraćim tazmacma između erupcija vodene pare. Isparavanja su dovela do kiselih kiša toliko snažnih da su lokalna imanja opustošena a stanovnici se polako sele iz ovih krajeva. Naučnom svetu krater je postao omiiljen zbog jezera rastopljenog sumpora, jedinstvenog u svetu, koje se formiralo kao nusprodukt u procesu gašenja vulkana. Otvori iz kojih izbija para pod nazivom fumarole nalaze se na više mesta širom kratera i njegovog oboda a zbog neprijatnog mirisa sumpora koji iz njih uzbija najveći među njima poneo je nadimak „Đavolji zadah“. Sve u svemu, na prostoru samo jednog vilkana (i gejzira) možete uživati u mini kišnoj prašumi, bistrom jezeru i prizoru kao iz pakla i to na relativno maloj površini terena. Sjajna prilika za jedinstveni set fotografija sa vašeg putovanja.

Inače, vulkan Poas samo je jedan od 60-ak njih smeštenih u ovom delu Centralne Amerike. Ako ste ljubitelji ove vrste pejzaža ne propustite priliku da obiđete vulkan Kosigina u Nikaragvi čija je eksplozija  1835. godine bla snažnija od nuklearne bombe ili vulkan Pakava u Gvatemali čije erupcije čine reke tečne lave. Na mnogim mestima ovog podneblja možete videti otiske stopa ljudi koji su bežeći pred vulkanskom stihijom pregazili preko rasopljenih stena čijim hlađenjem je ostao jedinstveni pečat i dokaz tektonske aktivnosti ovog geološki izuzetno mladog dela naše prelepe planete.